Այդ երեկո Մելիքը դաշտ գնաց։ Դավիթը հարցրեց Իսմիլ Խաթունին․ —Այս ուշ երեկոին Մելիքը ուր է գնում։ —Մեռնեմ քեզ գնում է իր դաշտ ու երեկոին գալիս, գնում է հոլ է խաղում։ —Ապա ինձ ինչու՞ չի տանում իր հետ, ոչ մեկ իմ հետ չի խաղում, ինձ էլ թող հետը տանի։ —Մեռնեմ քեզ ձիերը քեզ կխփեն։ —Մարե՛ ես … Շարունակել կարդալ
Բարի գալուստ՝ Անդրանիկ Չիլոյանի բլոգ 